Per 1 januari 2011 verandert het partnerbegrip in de fiscale wetgeving. Objectieve criteria zullen vanaf dan bepalen of mensen fiscaal partner zijn of niet.
Fiscaal partnerschap en scheiding
Deze wetswijziging heeft gevolgen voor gehuwden die willen scheiden. Een scheiding is een complexe procedure die meestal niet binnen één dag geregeld is. Mensen kiezen er vaak voor om hun scheidingsverzoek niet gelijk in te dienen, omdat ze bijvoorbeeld eerst met elkaar de consequenties willen bespreken en in kaart brengen. Gedurende deze periode gaan ze wel vaak apart wonen, wat een feitelijke scheiding van tafel en bed oplevert. Wat verandert na de wetswijziging is de rechtssituatie gedurende deze periode.
Wet op de Inkomensbelasting
Op dit moment wordt de man tijdens zo’n periode niet aangemerkt als fiscaal partner voor de Wet op de Inkomensbelasting. Hij leeft immers duurzaam gescheiden van zijn vrouw. Vanaf 1 januari 2011 blijven de gehuwden fiscaal partner, totdat hun echtscheidingsverzoek is ingediend bij de rechtbank. Het feit dat ze niet meer bij elkaar wonen staat hier niet in de weg.
Omgekeerd is de leefsituatie wel van belang. Zolang de man zich niet elders heeft ingeschreven eindigt het fiscaal partnerschap ook nog niet. De indiening van het echtscheidingsverzoek en de wijziging in adres zijn de twee objectieve criteria die bepalen dat fiscaal partnerschap wordt beëindigd. Zolang aan deze criteria niet is voldaan, blijven mensen partners en zo gauw als er wel aan is voldaan wordt het fiscaal partnerschap beëindigd. Deze criteria maken de wet een stuk objectiever en duidelijker.
Consequenties
Of de wet nu positieve of negatieve consequenties heeft voor de betrokkenen is lastig te zeggen. Vast staat dat het begrip fiscaal partner van belang is voor talloze andere regelingen. Voordelig is dat de man voor een langere periode hypotheekrenteaftrek verkrijgt.